Obóz wojskowy został zbudowany na wzniesieniu płaskowyżu, by być chronionym przed powodzią.
W czasach rzymskich, koszary legionistów projektowano i budowano według podobnego kanonu, takiego samego układu. Dlatego w Wiedniu, z łatwością można dzisiaj zlokalizować najważniejsze budynki i zrekonstruować plany pięter. Obrys twierdzy, otoczonej murem z basztami i fosami, można naszkicować na mapie w obrębie ulic Tiefer Graben - Naglergasse / Graben - Rotenturmstraße. Przeciwległe bramy, wzdłuż dwóch osi, połączone były głównymi ulicami. Tutaj znajdowały się: budynek główny - siedziba dowództwa, domy oficerów i łaźnie. A na planie siatki prostokątnej, stały mieszkania dla żołnierzy, szpital, warsztaty i stajnie.
Uzbrojenie i wyposażenie
Rzymscy legioniści mieli regularnie płacone wynagrodzenie. W przeciwieństwie do dzisiejszych czasów rynsztunek i uzbrojenie nie było jednolite, gdyż musieli je kupować sami, lub dziedziczyli od swoich ojców lub krewnych. Broń i zbroja, zarówno dla człowieka i konia, bardzo się zmieniały. Wojskowe pasy i uprzęże, były bogato zdobione. W Wiedniu rzadkością są zachowane elementy dawnego rynsztunku legionistów, gdyż części, które były uszkodzone przetapiano i wyrabiano nowe.
Foto: de.wikipedia.org
Administracja i zarządzanieMiasto cywilne było zarządzane przez jego mieszkańców. Rada miasta składała się ze 100 członków, pochodzących z miejscowej klasy rządzącej - lokalna elita. Oprócz prestiżu, stanowiska te wymagały łożenia ze swoich prywatnych środków na rozbudowę miasta. Na czele całej administracji stały dwie osoby (łac. duumviri), które dobrowolnie i bezpłatnie przez rok, pracowały na rzecz społeczeństwa. A do codziennej pracy mieli personel. Handlarze i rzemieślnicy należeli do stowarzyszeń zawodowych (łac. collegia), a niektórzy z nich również do ochotniczej straży pożarnej. Choć wiadomo dzisiaj, że nie było zorganizowanego systemu usuwania odpadków, to właściciele domów odpowiedzialni byli za utrzymanie czystości przy swoich posesjach.
Gospodarka
Mieszkańcy cywilnej Vindobony i jej okolic, żyli z dostaw dla rzymskich żołnierzy. Szczególnie kupcy z osady miejskiej w pobliżu twierdzy, którzy nie tylko sprzedawali produkty rolne dostarczane z okolicznych osiedli, ale i handlowali importowaną egzotyczną żywnością. Również pośredniczyli w sprzedaży wyrobów wytwarzanych przez rezydujących tam rzemieślników, na przykład naczyń ceramicznych, przedmiotów z metalu i kości. W obrocie były również towary luksusowe, pochodzące z odległych regionów, a to poprzez budowę i rozbudowę dróg. Na te prace budowlane wpływ miało to, że w obszarze Vindobony znajdowała się cegielnia (Wiedeń 17, Hernals), kamieniołom (Wiedeń 19, Nußberg) i miano skąd czerpać drewno (Wienerwald).
tekst: Wien Museum Römermuseum
